- รางวัลที่สอง ประกวดภาพถ่าย "ต้นไม้เพื่อนรัก" ของเครือข่ายเยาวชน EGCO Greenblood
ชื่อภาพ เรา
ยามที่ฉันนั่งข้าง"เพื่อน"ของฉันทีไร มันทำให้ฉันนึกถึงวันวานนั้นเสมอ วันที่ฉันใช้เวลาทั้งวันเพื่อเฝ้ามองต้นไม้ต้นหนึ่ง เพราะมีคนๆนึงบอกให้ฉันลองไปนั่งดูต้นไม้ซักวัน ใช้เวลาไปกับเขาแล้วฉันจะเห็นบางสิ่งที่คนทั่วไปมักจะมองข้าม ตอนแรกฉันก็ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมต้องไปนั่งดูต้นไม้เป็นวันๆ ฉันก็เห็นเพียงแค่ต้นไม้ต้นนึงที่ขยับไปไหนไม่ได้แค่นั้น ฉันคิดว่าถ้านั่งดูต่อไปคงเป็นบ้าแน่ ในตอนที่จะเลิกดูนั้นสายลมก็พัดผ่านตัวฉันไปยังต้นไม้ทุกต้นในบริเวณนั้น ใบไม้ทุกใบสั่นไหว กิ่งไม้ทุกกิ่งเอนไปตามสายลมเป็นจังหวะสลับกันราวกับท่วงทำนองดนตรี แล้วยังเหมือนกับว่าฉันจะได้ยินเสียงของต้นไม้ที่ลู่ไปตามลมเป็นเสียงดนตรีที่บรรเลงขับกล่อมให้อบอุ่นใจนี่มันอะไรกัน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ต้นไม้ก็ยังเป็นแค่ต้นไม้ และสายลมก็เป็นเพียงสายลม ฉันไม่เคยสังเกตว่าสิ่งเหล่านี้มีอยู่และสำคัญ อาจจะเป็นเพราะฉันเอาแต่ใช้ชีวิตที่นึกถึงแต่ตัวเองมาตลอด รับรู้แต่สิ่งที่คงอยู่เป็นรูปธรรม มันทำให้เราหูหนวกและตาบอดต่อสิ่งที่สำคัญตรงหน้า ฉันคิดเอาเพียงว่านามธรรมเป็นสิ่งไร้สาระ แต่ตอนนี้ฉันกำลังสัมผัสถึงมัน ฉันรู้สึกได้ว่าบรรยากาศที่สวยงามนี้กำลังห่อหุ้มตัวฉัน มันทำให้รู้สึกสดชื่น อบอุ่น ปลอดภัย แล้วฉันก็นั่งลงเฝ้ามอง"เพื่อน"ที่เพิ่งได้รู้จักอีกครั้ง ฉันรู้สึกว่าใจฉันมันละเอียดอ่อนขึ้น มีความสุขจนต้องยิ้มออกมา ทำเอาอาซิ้มที่ขี่จักรยานผ่านไปมองฉันอย่างงุนงง ฉันอาจจะเข้าถึงจิตใจของธรรมชาติไม่ได้เต็มที่แต่เชื่อเถอะว่าฉันได้เริ่มก้าวเข้ามาสัมผัสมันบ้างแล้ว การนั่งมองต้นไม้ต้นหนึ่งมันให้อะไรมากกว่าที่ใครหลายคนจะคิด เราได้คิด ได้สัมผัส ได้รู้สึก เราได้รับรู้ถึงจิตใจและเป็นส่วนนึงของต้นไม้ คุณล่ะ เคยลองสัมผัสและเฝ้ามอง"เพื่อน"ผู้นี้อย่างนี้บ้างรึเปล่า คุณอาจได้ความรู้สึกที่แตกต่างไปจากฉัน แต่ความรู้สึกเดียวที่เรามีเหมือนกันคือ เราจะรักเพื่อนผู้นี้อย่างแน่นอน
กำแพงแห่งเผ่าพันธ์ุ มิอาจกั้นสายใยแห่งสองเรา เพราะทั้งฉันกับเขา "เรา" มีลมหายใจเดียวกัน.
- รางวัลรองชนะเลิศอันดับสองการประกวดวาดภาพเฉลิมพระเกียรติวันแม่แห่งชาติ ปี 2552
- รางวัลชมเชยการประกวดวาดภาพเฉลิมพระเกียรติวันแม่แห่งชาติ ปี 2551
